Historia Bednar w liczbach

Wszystkie dane zostały zebrane przez Konrada Siek na podstawie pracy Emanuela Zająca.

Jeszcze jedno ciekawe zestawienie, nazwiska które pojawiały się i znikały w Bednarach

Szczegóły

Utworzono: 06 sierpień 2011

Odsłony: 1276

Historia Bednar w XVII i XVIII wieku

Historia została napisana przez Emanuela Zająca, wszystkich zainteresowanych

zapraszamy do lektury, kliknij tutaj >>>  Historia Bednar XVII / XVII w.

Szczegóły

Utworzono: 02 sierpień 2011

Odsłony: 1268

Jeśli posiadasz jakieś informacje o historii Bednar, podziel się wiedzą z mieszkańcami  ! Zapraszamy!

Historia Bednar

Nazwa Bednary wywodzi się prawdopodobnie od bednarzy, rzemieślników, którzy wykonywali naczynia z drewna techniką klepkową np.beczki. Rzemiosło to rozwijało się dzięki ponoć dużym zasobom lasów dębowych. Sama nazwa funkcjonuje w postaci właściwie nie zmienionej. W 1357r. arcybiskup J.Bogoria ze Skotnik podaje nazwęBednari. Dodać należy, że w samej kasztelani łowickiej na przełomie wieków, nazwy miejscowości brzmiały różnie np.Sirchowo - Sierzchów, Szabostowo - Zabostów, Miślawkowo - Mysłaków czy Lupia - Arkadia.

 Datownik

1330 r. - erygowano kościół w Bednarach (prawdopodobnie chodzi o uroczyste podjęcie decyzji o budowie kościoła przyp.redakcji) jest to pierwsza wmianka o Bednarach w źródłach pisanych do jakiej udało się dotrzeć redakcji.

1357 r. - arcybiskup Jarosław Bogoria ze Skotnik przenosi  Bednary z prawa polskiego na prawo średzkie. (Prawo średzkie odmiana prawa niemieckiego, powstała w Środzie Wlkp. na wzór praw obowiązujących w Halle na początku XIII w. Na podstawie tego prawa dokonywano lokacji miast i wsi.) W tym samym roku arcybiskup ustanawia parafię Bednary. Odłącza 6 wiosek: Bednary, Kęszyce, Sierzchów, Janowice, Mysłaków i Lupię od parafii Matki Bożej w Łowiczu. Wydziela 20 łanów ziemi i osadza na niej 20 rodzin polskich i katolickich.

1358 r. - 22 lipca tego roku poświęcono kamień węgielny pod budowę świątyni. Arcybiskup Bogoria ze Skotnik ustanawia patronów parafii: św. Macieja Apostoła i św. Małgorzatę Dziewicę.

1359 r. - tzw. przywilej Siemowita III. Król Kaziemierz Wielki rozstrzyga w Krakowie spór o tereny kasztelanii łowickiej (w tym Bednary) między ówczesnym arcybiskupem Bogorią ze Skotnik a księciem Mazowsza Siemowitem III, na korzyść arcybiskupa. (Spory o te ziemie toczyły się od pocz. XIII w. miedzy dziedzicami Kujaw i Mazowsza a arcybiskupstwem.) Skutkiem tej decyzji była ugoda i dokument wydany 17 maja 1359 r. w Skierniewicach przez Siemowita III, w którym wymienia Bednary wśród 88 osad kasztelanii łowickiej jako potwierdzenie przynależności do kasztelanii łowickiej. Nadaje mieszkańcom powiatu łowickiego wolność od praw książęcych i obciążeń podatkowych na rzecz księcia.

XV w. - w połowie tego wieku było tu 4-5 karczmarzy.

1576 r. - regestr poborowy Pawińskiego, będący wykazem obiektów bądź poddanych, od których właściciele miejscowości płacili podatek, podaje, że w owym roku Bednary to: 173 łany ziemi, 4 zagrodników, 4 komorników, i 1 rzeźnik. Dla porównania,  z wymienionych w tym dokumencie 42 wsi powiatu sochaczewskiego największa to Pczionow ( 261 łanów, 3 zagrodników, 3 rzemieślników, 3 łany wójtowskie ), potem Bednary oraz Bohin czyli Bocheń ( 171 łanów, 2 łany wójtowskie, 3 zagrodników, 2 komorników, 2 rzeźników).

1768 r. - odnotowano tu 36 chałup.

1789 r. - pojawia się informacja, że są tu 2 browary, 2 karczmy i młyn.

1902 r. - dotarła do Bednar kolej. 15-go listopada tego roku została oddana do użytku szerokotorowa Kolej Warszawsko - Kaliska w tym stacja Bednary.

1915 r. - do Bednar wkraczają Niemcy. Ludność uciekając przed linią frontu ewakuuje się w okolice Żyrardowa.

Stara mapa z roku 1915:

Przywilej Siemowita III z 1359 r.
wydany dla arcybiskupa gnieźnieńskiego Jarosława Bogorii Skotnickiego

Książe Mazowiecki Siemowit III w Skierniewicach  dnia 17 maja roku 1359 potwierdza wszelkie posiadłości księstwa łowickiego, tudzież swobody i prawa przez przodków swoich mu nadane, pod warunkiem ustąpienia sobie i następcą swoim wsi Miedniewice, tudzież rocznej opłaty jednej grzywny złota do skarbu książęcego.
W skład księstwa łowickiego wchodziły następujące posiadłości:

1. Łowicz z zamkiem i grupa 18 wsi, które stanowiły klucz łowicki:
Małyszce, Duplice, Kozłów Biskupi, Kozłów Szlachecki, Złaków Borowy, Złaków Kościelny, Czerniawo, Różyce, Kocierzew, Lipnica, Jeziorko, Błędów, Sierzniki, Łaguszew, Buczkowice, Popowo, Crossowo, Zielkowice.

2. Grupa 10 wsi, które stanowiły tenutę kompińską: Zabostów Mały, Zabostów Wielki, Kompina, Patoki, Kęszyce, Sierzchów, Ziąbki,
Lupia, znana dziś jako Arkadia, Mysłaków, Janowice, Bednary.
3. Grupa 13 wsi, które stanowiły tenutę skierniewicką: Samice,  Pamiętna, Dęba, Skierniewice, Mokra, Sierakowice, Stachlew, Bobrowniki, Maków, Krężce, Dąbrowice, Kawęczyn, Godzianów, Płyćwia, Błonie, dziś pod nazwą Zapady.

4. Grupa 8 wsi, które stanowiły tenutę łyszkowicką: Rzeczyce, Jacochów, Słomków, Łagów, Czatolin, Łyszkowice, Kalenice, Pszczonów.

5. Grupa 13 wsi, które stanowiły tenutę chruścińską.

6. Grupa 9 wsi, które stanowiły tenutę słupską.

7. Grupa 13 wsi, które stanowiły tenutę michowicką.

Arcybiskupi gnieźnieńscy: prymasowie i metropolici polscy od roku 1000 aż do roku 1821 czyli do połączenia arcybiskupstwa gnieźnieńskiego z biskupstwem poznańskim. T. 3 / wg źródeł archiwalnych oprac. Jan Korytkowski

  Bibliografia: "Regestr poborowy Pawińskiego" ( wyd.Warszawa 1895),  Jan Warężak  "Osadnictwo kasztelanii łowickiej (1136-1847)"Część I (wyd. Łódź 1952) , Jan Warężak  "Rozwój uposażenia  arcybiskupstwa gnieżnieńskiego w średniowieczu....."( Lwów 1929), dr Wiesław Stachlewski  "Łowicz i okolice"- przewodnik turystyczny (wyd. ŁOK 1993)

Szczegóły

Utworzono: 25 sierpień 2010

Odsłony: 2286